Susmak yeterli oluyor bazen kendimi anlamaya. Susarak bakıyorum aynaya. Çok yakınım tuz buz olmaya. Aynadaki suretimi buğular ile yok etmeye çok yakınım. Yakınım uzaklara. Uzaklar dibimde, yakınların kucağında uyanıyorum her sabaha.

Sen soluyorum yine bu sabah.

Azalan cümle âdetim sadece. Azalarak çoğalıyorum. Sussam olmuyor, konuşsam darlaşıyorum. Her cümlem soru işaretleriyle son buluyor. Çok uzadı seni görmeme dönemi. Gittiğim her yere taşıyorum özlemini. Her sohbette bir adın geçiyor ve kalbimden acın.

Ben bütün olarak bir soruyum sen ise bölük pörçük cevaplar yumağı. Cevap şıklarındaki tuzaklarda gizliyorum bu aşkı. Kendimden vazgeçerken kendime katılıyorum ve yutuyorum dilimin altındaki tüm baklaları.