Bir kadının başına gelebilecek en muhteşem duygu hiç şüphesiz ki annelik duygusudur.

Bir yaz akşamının sonunda Kıraç'ın konserinden,sabahlara kadar çektigim dogum sancısıyla birlikte Dunyalar güzeli kızımı bir Cuma sabahı kucagıma aldım.

Hayalden bir değil milyonlarca ötesine yol almıstım o büyük gün.Küçüçük ellerini ellerimle buluşturduğum an iliklerime kadar varlıgını hissettiğim mucizevi bir kızım vardı kucağımda.Tüm hücrelerim kızımın hızlı hızlı atan kalp ritmiyle ve iri iri gözleriyle bana bakmasıyla yenilenmişti sanki.Dünya üzerinde ki hiç birsey bu mutluğu hormonlarıma salgılayamazdı.Küçücük bedenini kucaklamaya korkarken sonrasında onun için tüm endişelerim ve yaşam mücadelem de başladı.

Anne olmanın güzelliklerini duyardım ama ayrıcalığını bir gün yaşayacağımı hiç düşünmezdim.Dokuz ay boyunca karnınız da bir canlı taşiyorsunuz ve bu canlının herseyinden siz mesulsunuz.İnanın ki bu hic basite alınacak bir durum değil.Allahın yüce varlıgına olan inancım bir kez daha artmıştı.Fizyolojik değişen bedenim,duygularımda ki iniş cıkışları yönlendiren bir can vardı bedenimde.Ta ki o can bedeninizden sıyrılıp kucağıma verilene kadar asıl büyüyü çözememiştim ben.Büyüsü nerde biliyor musunuz? Kokusunda...Benim kızım sekiz yaşinda ve hâlâ doğduğu ilk günkü kokusu değismedi.Dilerim Allahimdan da o koku hic bir zaman değısmez.Süt kokusu gibi,gül kokusu gibi,cennet kokusu gibi...tarifsiz bir koku işte!  Aradan yıllar da geçse kızıma dair unutmayacağım tek sey kokusu ve gülümseyişi olur.

Kızımın adını verdiğimde herkes anlamını sordu.Kimileri çok begendi,kimileri ise farklı seçenekler de sundu.Bu isimde olabilirdi aslında,neyse ikinci çocuga bu ismi koyarsın olmadı diye garip garip düşüncelerle fikir verdiler.Herkesi saygıyla dinledim ama hiçbirini de ciddiye almadım.Kızımın adı her ne olursa olsun onuh bende ki anlamının ve degerinin önüne koyacağım hic bir isim geçemezdi.Ben kızımı koynuma aldıgım ve nefesini nefesimde hissettigim an tereddüt etmeden tek bir solukta Azra olsun kızımızın adı dedim.

Azra koydum meleğimin adını.Kızımın varlıği ayak basılmamış kum tanesi kadar özel benim için...Hiç büyümeyecekmiş gibi geliyordu bana.Hem kucağımda uyuyacak,göğsümden emerek beslenecek,aguu gibi tuhaf ve anlamsız sesler çikaracak hep ilk gün kü gibi kalacak gibiydi.

Ona bakmak Allahın varlıgına inanmaktı,onunla uyumak bu dunyanin en koyu uykusuydu,onunla oynamaktan yorulmak en keyiflisiydi.

Gün oldu emekledi,yürüdü,diş çıkardı,memeden kesildi,anlamsız seslerinin yerini tatlı tatlı anne baba demesi yer aldı.Günler ayları aylar ise yılları kovaladı ve bir bakmışım benim kızım önce erkek kardeşine abla sonra da okula ögrenci oldu.

Annemin en büyük zaafı Azraydı.Ona bişey deme bana de,ona sakın kızma derdi.Onu incitirsen bil ki beni çiğnersin derdi.Hatta annem Azra'yi benden daha çok severdi.Kızımı kıskanırdım annemden.Bencillik degil di bu ama isterdim ki annem benden başka kimseyi sevmesin,kimseyi benim gibi sarıp sarmalamasın.Ama annem Azrayi bu hayatta ki herseyden üstün tutardı ve çok severdi.Bir bildigi varmış ki bu kadar çok sevmis canim annem.Yıllarını yedi yıla sıkıştırmış ve kat kat fazla sevmiş.İyi ki sevmiş,iyi ki onun için de olsa yeri gelince bana kızmış.Ben şanslı bir çocukluk gecirdim.Çünkü annem de babam da bizi çok sevdi.Bir tek tokatlarını yemedik,eziyetlerini hic çekmedik.Kucaklarda sevgileriyle büyüdük.Annemin ışığıyla büyüdüm ben.Şimdi annemin izinden gidiyorum.Onun bize verdigi tüm sevgiyi,güzelligi bende cocuklarima vermeye çalışiyorum.

Annemin bir sözü vardı.Bu sözü hiç unutmam,unutamam.

Herkes "anne olunca anlarsınız der.Anne olunca anlayacagını zaten anlayacaksın da asıl cocuklarınız evlenip gittiginde anlayacaksın onlara olan bağlılıgını.Allah bana sizin acınızı göstermesin Eylül'üm derdi.

Asıl gitmenin,asıl bağ koparmanın ne oldugunu biliyor gibi bu cümleyi söylerdi bana.Ben senden gidişimin dönüşünde mutluklarla, iki torunla çalmıştım kapını anne. O zamanlarda çok anlamamıstim annemi.Ama şimdi annemi anlamış olmanın acısını işliyorum aldıgım   her nefeste yüreğime.Kızıma öyle büyük büyük sözler veremiyorum.Seni bu hayatta hiç uzmeyeceğim,seni yalnız bırakmayacağım,her zaman yanındayım,seninle birlikteyim diyemiyorum mesela.Korkuyorum....Verdiğim sozleri elimde olmadan tutamaktan korkuyorum,cigerini yakmaktan korkuyorum,bana alışmasından korkuyorum.Olur ya bur gün bende ansızın gittiğim de benim annemin ardından söylediklerimi bana söylemesinden korkuyorum.Korkum gitmekten degilde ona cevap veremekten korkuyorum. Ve bu yüzden agız dolusu kocaman kocaman sevemiyorum.Acelem yok ya diyorum kendi kendime...Sevgini bu kadar çabuk tüketme.Agır ağır sev,kendine çok alıstırmadan kucakla,uzaktan bakıyormuş gibi yap ama en yakından takip et kızını.Ve gün gelip sende gittigin de zihninde anılarımız,dilinde son kez söyledigi "annem"kelimesi ve elinde omür boyu kimseye veremeyecegi bir kitabınız olsun.Bu kitap anne,annenne ve kızın için ölümsüzleşsin.Satır aralarindan gizlenmiş sevgi kokuları yayılsın...

Bu koku beni anneme götürürken,senin her okudugunda da beni senin yanina getirsin Azram.Simdi ben bu yazıyı yazarken sen yanımda uyuyorsun.Sacların iki yandan ayrılmıs ve belikli bugün.Sen belik ördürmeyi çok sevmiyorsun ama ben zorla örüyorum.Büyüyünce bu detayları hatırlar mısın bilmiyorum ama annen senin icin aklına gelenleri yazıyor meleğim.Şunu soylemeden geçemeyecegim Allahıma sonsuz tesekkurler ediyorum...Seni yaratırken benden biraz sana kopyalamış.Bana en çok benzeyen yerin pellerin,bakışların,kuvvetli dilin,tavırların ve kıvrak dansların annem.Ben seninle gurur duyuyorum.Umarım sende gün gelir annenle gurur duyarsın.Beni bugün öptügün gibi her yaşında içtenlikle öpersin.Senin için sabaha kadar yazabilirim.İyi ki benim kızımsın ve benim Azramsın.

Kokun ömür boyu burnumun direginde inceden inceye sızlayacak.Acelem yok gibi agır ağır omrümün sonuna kadar seveceğım seni.Annen bu gece seni yazdı ve sen bir gece masal gibi bu satırları dilerim çocuğuna okursun. Yanda sana boş bir sayfa bırakıyorum.O sayfanın doldurulacagı tarihi sen belirle kızım.

Seni çoklardan daha çok seviyorum.Bu gece annennen için ve kendim için sana sarılıp uyuyacagım.Bugün akıllı uyu,dağınık yatma.Belli mi olur belki bu gece koynumuza annenne de gelir kızım.Söz uçar,yazı kalır derler...Uçmayanından sol kulagına seslenerek ve keyifle yazarak tekrar tekrar söylüyorum...

İyi ki benim kızımsın ve benim Azramsın.Senin adının benim icin açıklaması şudur!

Ay ışıgımsın annem...