Karlı bir kış sabahı,
Uyanıklıkla, uyumak arasında
Bir ayak sesi,
yavaştan yavaştan kulaklarımda.
parmak uçlarında sessizce,
Usulca geçiyorsun,
rüyalarımın kıyısından kıyısından.
Seni ararken hayal dünyasında, 
Gözlerinde gözlerimi görünce
Uykunun mahmurluğundan,
sıyrılıp geldin mi? diye
soracak oluyorum;
kelimeler sesime düşmeden,
Toz bulutuna dönüyor suretin.
Darmadağınıklıkların içinde,
Tutmak isterken seni;
boşlukları kucaklıyorum.
Aklım uyandırınca beni 
gerçek aleme,
Uzunca bir süre,
öylece tavana bakıyorum. 
Gerçekle, rüyanın arasında 
Varlığınla, yokluğunu 
anlamaya çalışır iken;
Çok zaman önce 
gittiğini yeniden hatırlıyorum...