Kim vicdanında yaralanırsa ki otanmaz tetanoz.

Yara derinde, kırk miskal erdem, adalet bir doz.

Uçuşur eter misali kötülük, iyiliğe açılırsa kalp.

Mazlumun yoluna ol turap,zalime korkusuz alp.

Kim kötü iyi kim sözle bilinmez, asıl olan eylem.

Dış için aynasıdır, ittifakta olmalı fiil ile söylem.

Kaynamış akıl, yaralı bilinç, kafa ortaya karışık.

Yapay nezaket söner hep, vicdan en yüce ışık.

Yedi iklim üç derya iki kutup, masum bir küre.

İnsan karışınca muamelata can yerine pis üre.

Dünya düzleminde kof iki büklüm sallanır durur.

Yürek yakanlara çok mazbut, garibe fiske vurur.

Kıta kağıt olsa, okyanus mürekkep, daim cahil.

Adaletten koşar adım kaçar, zulümde pek ehil.

Anlayandan olamaz, filarmoni orkestrası olsan.

Yüzsüzlük ruhda, bacayı zorlar kapıdan kovsan.

Dili zerzevat pazarı, ne söylese hep çürük çarık.

Su tutmaz ibiş çömleği, dibi baştan başa yarık.

Tüm yollar kendine çıkar, çıkar için on dalavere.

Adaletsizlik geninde, yüz alsın ki sana bir vere.

Kuytularda tüner, garipleri semiren boz yarasa.

Yüzü katran rengi, mahçup olup insanlık arasa.

Bilgeler susmayın, cümle kurun, adalet aşkına.

İyilerin sabahını gören yarasalar döner şaşkına.