Ülkeler kuruldukları topraklar üzerinde yaşayan ve daha önce yaşamış insanların oluşturdukları uygarlıkla gurur duyarlar. Duydukları gururun buruk bir acıya dönüşmemesi içinde hem kendirlerin den önce yaşamış insanların oluşturduğu uygarlıklara sahip çıkıp hem de kendileri yeni uygarlıklar kurarlar. Anadolu da binlerce yıllık tarihin de onlarca uygarlığa ev sahibi yapmış hatta insanlık tarihinde en fazla uygarlığa ev sahibi yapmış olan topraklar olarak tarihte yerini almıştır. Anadolu da yaşayan bizlerin bu günkü varlığımızın en önemli ifadesi olan geçmişte bu topraklarda yaşamış uygarlıkların bizlere bıraktıkları tarihi ve kültürel mirasa sahip çıkmaktır. Peki, bizler bu mirasa yeterince sahip çıkabildik mi? Bence hayır.

Özellikle 1800 yıllardan sonra ülkemizdeki tarihi ve kültürel eserler batılılar tarafından talan edilmiştir. İster arkeolojik kazı amaçlı gelmiş olanlar, ister seyyah kılığında gelmiş olanlar, isterse de turistik amaçla gelmiş olanlar burada ki işbirlikçileri tarafından birçok değerli eseri yurt dışına kaçırmışlardır. Tarih bilincinin yeterince oluşmaması nedeniyle defineci denen insanların batılı soyguncuların işlerini kolaylaştırmış ve özellikle de Osmanlı Devletinin bu konuda ki ilgisizliği bu talanı hızlandırmıştır.

Bu gün ister Avrupa’nın isterse ABD’nin hangi müzesine gidersek gidelim mutlaka Anadolu’nun kadim uygarlıkları olan Hitit, Likya, Urartu, Doğu Roma, Selçuklu ve Osmanlının eşsiz tarihi eserlerinin arsızca sergilendiğini görürüz. Değerli takılardan basit mutfak eşyalarına, dev boyutlu lahitlerden heykellere ya da mozaiklerden cami mihraplarına kadar ne ararsan bulursun. Uluslararası anlaşmalara göre müzeler sergiledikleri eserlerin hangi ülkeden ve hangi şehirden geldiklerini belirtmek zorundadırlar.  Fakat ne yazık ki Avrupa ve ABD’de birçok müze bu kurala uymamaktadır. Bu müzeler eserlerin geldikleri toprakların adlarını ya yazmamakta ya da kafa karışıklığı yaratmak için Asia Minor, East Greek, Anatolia gibi genel yerler yazmakta ve ya Balbura, Kremna, Kyzikos gibi antik kent adları yazmaktadırlar. Almanya’da 7. Avusturya’da 2. Danimarka’da 2. Fransa’da 1. Hollanda’da 3. İngiltere’de 3. Vatikan’da 1. Yunanistan’da 4. ABD’de 14. Müzenin teşhir salonlarını bu topraklardan giden tarihi eserler süslemekte ve milyonlarca ziyaretçinin başını döndürmektedir.

1-Milet Güney Agora Kapısı: M.S. 2. Yüzyıla ait olan bu anıtsal yapı halen Berlin Pergamon müzesinde sergilenmektedir.

2- Zeus Sunağı: M.Ö. 2. Yüzyılda Bergama Krallığı’nı yöneten Attalos hanedanlığı tarafından yaptırılmış anıtsal dinsel yapıdır. Bu gün Berlin Pergamon müzesinin omurgasını oluşturan en önemli tarihi eserdir.

3- Athena Tapınağı: M.Ö. 197 – 159 Tarihlerinde Eumenes dönemine ait olan bu yapıt Berlin Müzesinde sergilenmektedir.

4- Nereidler( Ksanthos) Anıtı: M.Ö.4OO Yıllarında yapıldığı düşünülen ve 12 adet Nereid heykelinden oluşan bu anıt British Müzesindedir.

5- Üç Güzeller Mozaiği: Antakya’da bulunan ve M.S. 2 Yüzyıla tarihlenen İda dağında ki bir güzellik yarışmasını tasvir eden mozaik ne yazık ki bu gün Paris Louvre Müzesinde sergilenmektedir.

6- Troya (Truva) Hazineleri: Mykene’de yapılan kazılarda çıkarılan ve paha biçilemeyen bu hazinenin bir kısmı Atina Milli Müzesinde ve diğer bir kısmı da Rusya’da bulunmaktadır.

7- Dionysos Mozaiği: Antakya’da bulunan ve M.S. 4.Yüzyıla ait olan bu Mozaik ne yazık ki ABD. Worcester Müzesinde bulunmaktadır.

8- Aphrodisias (İhtiyar Balıkçı Heykeli): Tiberius Portikosu’ da yapılan kazılarda çıkarılıp yurt dışına kaçırılan bu heykel Berlin Pergamon Müzesinde sergilenmektedir.

9- Bayhekim Cami’nin çini mozaikli Mihrabı:  Alman Konsolos Loytvedin tarafından onarım bahanesi ile kaçırılan eser Berlin Pergamon Müzesinin İslam Eserleri Bölümümde bulunmaktadır.

10- Hacı İbrahim Veli Türbesi Sandukası:  Oyma tekniğiyle işlenmiş ceviz sanduka Konya’nın Akşehir ilçesinin Alanyurt köyünden kaçırılıp götürülerek Berlin Pergamon Müzesinin İslam Eserleri Bölümünde sergilenmektedir.

Anadolu’nun daha fazla ağlamaması için bu topraklardan kaçırıp götürülen paha biçilmez bu tarihi eserlerin bazılarını siz değerli okuyucularımıza hatırlatmak ve de yetkililerin bu eserleri tekrar topraklarımıza getirilmesi için çabalarını artırmalarını arzu ediyoruz.