Ağrı'nın Patnos ilçesinde okul çıkışı çocukların kar sevinci görülmeye değerdi. En az kendileri kadar saf ve güzel bir görüntünün içinde o kadar güzel eğleniyorlardı ki küçük melekler. İnsanın tekrar çocuk olası geliyordu. Havanın güzel olması da kar sevinçleri için iyi bir fırsat olmuştu.

Çocukların yüreğinden karla ilgili öyle güzel sözler akıyor ki resmen kulaklarımızın pası siliniyordu. 

Onlara "karda üşümüyor musunuz?" Diye sordum. Birbirinden güzel ve değişik cevaplar geldi :

-"Hayır üşümüyorum çünkü cennetten melekler onların getiriyor ve bizim üşümemize izin vermiyor."

-"İnsan hiç karda üşür mü? Baksana rengine. Ben beyazı çok seviyorum ve üşümüyorum."

-"Çok mutluyum keşke kar hiç erimese."

-"Annem çok sıkı giydirdi beni. Ben hiç üşümem ki."

-"Bence kar mucize. Çünkü havada hiç erimiyor. Yere düşünce birbirine yapışıyor."

-"Melekler karı getiriyor ve biz dışarı çıkınca saçımızı okşuyormuş. Annem öyle diyor.Üşümem ki ben."

Kimi kışın görüntüsünün  hayatın mucizesi olduğunu kimi de meleklerin onları ziyaret ettiğini ve saçlarını okşadığını söylüyordu. Çocuk olmak böyle bir şey olsa gerek. Hem onların hayallerine hem de karın güzel ve görkemli görüntüsüne hayran kalmamak elden değil. 

Tabi kar keyfini yaşamak için yaşamızın küçük olmasına da gerek yok ruhumuz çocuk kalsın yeterli.

Haber: Sibel Akar (Ağrı)