Hiçbir zaman karşı çıkmadım sana

Yürekleri eskimiş insanların içinde

yaşadığım acılar var

ve onlar kadar ben de varım.

Yaşayamadığım acıları da

yaşatacaksın,

biliyorum

zamanı geldiğinde.

Ama yine de tekliyimle yaşıyorum seni.

Senin farkında olmadan

yarattığın eserinim ben.

Karşındayım.

Desem ki terk edip gidiyorum

sendeki yaşanmışlıkları

Önemini anlar mısan acaba?!

Zaten hep terkedilmiş duyguların gölgesinde yaşanıyor

can acısı.

İnsanlar önce beyinde seviyor,

önce beyinde haykırıyor

sevgi sözlerini.

Sonra...

Sonrası yok aslında.

Herkes hep içinde tutuyor bir ömür boyu...

Borçlusun bana, hayat.

Denizi mavi olarak görmüştüm ilk defa,

bulutları ise beyaz olarak hatırlıyorum.

Hesaplaşamadığım yalnızca çocukluğum kaldı,

bir de günahsızca seven kalbim

ve gecenin karanlığı kaldı.

Diğer tüm değerler gitti hayatımdan.

Şimdi hiçbir şeyim yok...

Sırf bana inat olsun diye

tüm yaşattıkların

hep şahitsiz

hep soğuk

hep anlamsız sohbetlerde kaldı.

Tüm geçmişime inat

tüm satırlara inat

asla unuttum sanma.

Ertelenmiş bir sevgi borçlusun bana, hayat!

Yalnızca sevgi borçlusun!