Asgari Ücreti dün açıklandığında bu yana,  gerek sosyal hayatta, gerekse sosyal medya platformlarında tartışılan konu oldu.

Çok düşük diyenlerin isyanı, çok yüksek diyenlerin sesini bastırmış gibi görünse de, işin aslı öyle değil.

İşin aslı yine rakamlarda gizli.

2020 yılı için asgari ücrete çalışanın asgari ücreti brüt 2 bin 943 lira, net 2 bin 324,70 lira oldu.

İş bulmanın zorluklarını iş arayanlar bilir.

İşi bulur, fiyatı bulamaz, fiyatı bulur işi bulamaz.

İkisini bir araya getirebilmek ise çokça şans,  az da zaman gerektiriyor.

Daha önceki köşe yazımı okuyanlar bilir, ben asgari ücretin 15 bin TL olmasını dahi istedim.

İstediğim biraz gerçekçi değildi ama isteğimin altında fiyata tam ters yazımı okuyanlar ne demek istediğimi anlamışlardır.

Yazının içeriğini okumayanlar, sadece ‘İnşallah olur’ diye dua etmişlerdir.

İşçinin asgari ücrete yapılan zamla aldığı zam net olarak 304 TL.

İşverene açısından asgari ücret karşılığından ödemeyecek fark daha fazla.

Daha önce de demiştim.

Empati kurun.

Bir an işçi değil, işveren olduğunuzu düşünün.

Hatta bugün işi bırakın, kendi işinizi kurun ve yanınıza en az bir tane işçi olarak asgari ücretin diğer tarafına, işveren tarafına geçin.

Kaç işçi alabileceğinizi, onun size maliyetini diğer maliyetleri de ekleyerek düşünün.

Düşünün…

Sonra cesaretinizi toplayın bir işyeri açın.

Çok para kazanın.

Bir değil, iki değil, üç işçi alın.

Belirlenen 2 bin 324 TL değil, 12 bin 324 TL asgari ücret verin.

İşveren olmanıza ne kimse engel olur, ne de kimse ‘İşçine niye bu kadar para veriyorsun’ der.

Hayatta tuttuğum iki kural: 

Kendine yapılmasını istemediğini, sen de başkasına yapma!

Kendi yapamadığını, başkasının yapmasını da bekleme!