Hayırlı ramazanlar herkese. İnanan herkesin ibadetleri kabul olsun. İnançlı olmak güzel şey. Kalbinde Allah korkusu olmalı insanın. Kötülüklerini frenler.  İyilik yapma arzusunu arttırır.

Zekat verilir, hayırlar yapılır ramazan ayında.

Bazı zekat verip hayır yapan kişilerin ibadeti bundan ibarettir. İnancın zekat vermek olduğunu düşünür.

İnanç var mı var. Zekat var, oruç var, namaz, dua var. Geri kalanı boşver gitsin derler.

Sokakta aç hayvan besleyene der ki, verme,yerleri kirletme.

Hiç üşenmeden gidip üstüne su döker. Hevesle yemeğini yiyen köpeğe hoşt deyip kovalar. Aç mı kalmış, üzülmüş ağlamış mı umuru değil. O vermiş zekatını, kılmış namazını. Allahla işi tamam. Alacak verecek yok. Öyle inançlılar gördüm ben, oruç açmaya gidiyorum deyip köşede yatan köpeği tekmeleyen.

Sırf canı görmek istemiyor diye gecenin bir yarısı evinden çıkıp kedilere odunla vuran adam gördüm ben. Tabii ki inkar etti, elbette yalan iftira dedi. Ben gördüğümü bilirim. Yapan da yaptığını bilir kendi içinde. Kim kendine yalan söyleyebilir ki?

Tanıyanlar dedi ki, çok inançlıdır yapmaz. Orucunda namaz niyazındadır.

Öyle değil işte bu işler. Öyle olsaydı eğer, çocuğa tecavüz eden dinci hocaları hiç görmezdi bu gözler.

Herkesin inancı kendine.

Peki namaz kılanın sokakta hayvana kötülük yapınca namazına ne olur?

Ya oruç tutmayanın sokaktaki bir düşkünü yerden kaldırınca sevabı nedir?

İyiliğin bir adı, kılıfı olmasına gerek yok.

İyi olan herhangi birşey yapınca zaten sevapların çoğalır. Sevap kazanma peşindeysen iyiliğin peşine düşmelisin. Sadece senede bir ay değil. Hergün, her dakika iyilik.

Bir ay boyunca kitaba uyup sonra her türlü saçmalığı yapınca ne oluyor sanıyorsun?

Kendini dine vermiş  iş arkadaşım gelip de bana, köpeğini evden at yoksa melekler girmez dediğinde kanın beynime çıkışı sanki dün gibi. Ve bunu fena halde inanarak söylemesi. Ne kadar vahim. Ne büyük cahillik.

Bir yuva, sevgi, yemek verdiğim bir can evde diye meleğin girmeyeceğini düşünen zihniyet. Hangimiz daha büyük sevaptayız?  Hayat verdiğim için ben mi, sokağa at diyen sen mi?

Şekil şemal değildir iyilik. Adı olmasına gerek yok.
Zihninden iyi şeyleri geçirmek bile iyiliktir, sevaptır.

Ve iyi olmak kötü olmaktan kat kat daha kolaydır.