Freud, "İki insan arasındaki ilişkide en az dört kişi vardır" der. "Ben, benim gördüğüm sen, sen ve senin gördüğün ben."

Herkesin kendini görebilmesi için evinde bir veya birden fazla aynası vardır. O gün giyindiği kombinini görebilmek için, tıraşını olabilmek için, makyajını yapabilmek için... O aynalara ihtiyaç duyulur.

Birde yaşadığı bir hayat vardır o hayatta varolmanin fiziksel sınırlarının ötesindeki görülmeyen aynadır. İnsanın düşüncelerini, başkalarına karşı tutumunu, olaylara verdiği tepkisini yani insanın tüm yaşanmışlıklarını ve bunun sonucunda olaylara ve kişilere tahammül seviyesini görür o aynada. Verdiği tepkilerde bardağın dolduğu yeri gösterir aslında. Taşmasını istemediğini yada taşmak üzere olduğunu anlatmaya çalışır.

"Hayat savaş değilse hiçbir şey değildir... İnsanoğlu bu dünyada bir de savaşmıyorsa ne işe yarar, ottan çöpten ne farkı olur?" diyor Yaşar Kemal İnce Memed isimli kitabında. Herkesin savaşı, savaş tarzı, savaştığı kişiler farklıdır. Direnci, direnişi gücüne göre, yaşadıklarına göre değişir. Bu yüzden kimilerinin aynası çatlaktır, kimilerinin kirli, kimilerinin ise her şeye inat tertemizdir. Hâli ve tavrı kendi hayat aynasındaki tecrübelerinin acı veya tatlı yansımalarıdır.

Her insanın aynası farklı bir renktedir. Fakat bazıları bir boyama kitabıymıș gibi öteki aynaları kendi istediği renge boyamak ister. Ruhunu değiştirip, yaşanmışlıkları o aynadan silmek ister. Olduğu gibi kabul etmek yerine, üzerini boyarken başka bir cephe açarak daha çok hırpalanmasına sebebiyet verir.

Hayat yolunda hangi sokaklardan geçtiyse, o sokakların kokusu üzerinde kalır insanın. Geçtiği caddeleri ruhunda taşır. Hepsi acı yada tatlı tecrübeler oluşturur ve bu tecrübeler insanın bütünüdür.

Aynasıdır!

Şimdi dönüp herkes kendi aynasına bir baksın. Kendi ruhunu bir dinlesin ve iyileşebilmek için kırılan, çizilen, karalanan yerlerine şefkat göstersin. Kimse geçmişini silemez lakin yeni bir gelecek yazmak kendi elinizde. Yeter ki hayat aynanı kimsenin yıpratmasına izin verme.