İnsanlar kusurlarıyla insandır..
Kusurlarıyla büyür..
Kusurlarıyla olgunlaşır..
Kusurlarıyla yüzleşir ..

Kusurum varsa affedin..
Kusura bakmayın...
Dillerden düşmeyen eskilerden sıcacık sözler...
Eskilerde bir zarafet , bir kibarlık ..
Güzel ve kibar kadınlar, güzel ve kibar adamlar ..
Büyüğe, küçüğe saygı gösteren koca koca insanlar...
Dillerinden bal gibi damlayan nahif cümleler..
Hani haza beyefendi ve hanımefendiler !!
En güzel süsleri " merhametleri"
Ucuz hesapların ucuz dedikoduların
semtlerine uğramadığı insanlar..
Her durumlarıyla hayran olunacak insanlar!
Çocukluğumun birkaç karesinde kalanlar , halen unutamadığım zarif teyzeler , ablalar, ağabeyler, amcalar!
Günümüzde bu insanlara denk gelmek mümkün mü , şanstır denk gelmek tabi halen kaldılarsa...
Bu zamanlarınsa rengi ; kabalık , çirkeflik , hazır cevaplık, küstahlık ,çok bilmişlik..
Ne büyük ,büyüklüğünü biliyor ne küçük, küçüklüğünü...
Kimse kendinde kusur aramıyor , herkes ziyadesiyle her şeyde haklı ..
Kimse yoğurdum ekşi demiyor ..
Kimse gözündeki çöpü görmüyor..
Çoğalıp giden atasözleri!!
Her şey , herkes çok çabuk kirleniyor ve kirlendi!
Kusurlar çoğaldı !
Kibir , büyüklenme, yalan!
Her şeyi ama her şeyi tükendi , tüketiliyor..
İnsanlık öldü !!
Ahlaki değerler , öldü!!
Herkes mükemmel ötesi ...
Kimse aynaya baktığında kendini olduğu gibi görmeyecek , görmek istemeyecek!!
Oysa aynada kusur yok.

Mevlânâ der ki :
İyiyi de kötüyü de kendinde ara .
Musa ' da sensin Firavun'unda .
Her ne arıyorsan kendinde ara ..