Kendi mesleğimizi de bazen sesli, bazen de sessizce, kelimelerle, cümlelerle eleştirmek gerekiyor.

NTV yayını açık televizyonda!

Tam 12 saniyede!

81 yaşında yıllarını sinemaya, dizilere, filmlere vermiş ustam yönetmen Mehmet Ulay’ın hayatını kaybetmesiyle ilgili haber veriliyor.

Tam 12 saniyede!

Bu kadar kolay olmamalı, olamaz da bir insanın 81 yılının, hem de uzun yıllarının sanatın içinde geçirmesi.

Mehmet Ulay’ın hayatını kaybetmesine üzüldüm ama bir o kadar da bunun haber haline getirilmesinin 12 saniyeyle sınırlandırılmasına.

Aynı NTV eminim dolar bir lira artsaydı veya bir lira düşseydi dakikalarca yayın yapar, uzmanlara bağlanır, doların, paranın seyriyle ilgili ekonomik değerlendirmelere geniş geniş yer verirdi.

İşte aklımın almadığı nokta tam olarak bu.

Mesleğimiz nereye gidiyor, ne yapmaya çalışıyor, ne olmaya çalışıyor cidden sorgulamamız, eleştirmemiz lazım.

Önce insan diyen mesleğimizin önce para dercesine yayıncılık yapmasına, önceliklerle vermesine acilen dur dememiz lazım.

Gazetecilik, yayıncılık insanı, hayatı ilgilendiren konulara daha çok ve daha ayrıntılı yer vermeli, vermesi de gerekiyor.

Mehmet Ulay’ı 12 saniyede değil NTV hiçbir gazeteci, hiçbir yayıncı anlatamaz, anlatmaya gücü yetmez.

Mehmet Ulay’ın 81 yılına kadar sanata verdiği emeği hiçbir gazeteci, hiçbir yayıncı 12 saniyenin içine sığdıramaz, sığdırmamalı.

Bugün Mehmet Ulay yarın başka bir sanatçı veya toplumun önünde olan birisi!

Tam 12 saniye!

Olamaz, olmamalı!

Bugün 12 saniyeye aklen, kalben ve meslek olarak itiraz etmezse eminim ileride insanların değerli hayatlarına 2 saniye bile fazla gelecektir.

Önce insan demeliyiz, demek zorundayız!