Çevrenize baktığınızda ne görüyorsunuz? Daha doğrusu çevrenizdeki insanlara baktığınızda ne görüyorsunuz? Şu sıralar çevrenize baktığınızda sadece baharı görüyor ve hissediyor olmalısınız.

Mutsuz insanları değil...

Çicekler, böcekler, doğa tatlı bir telaşta... Biz insanlara renklerini, çeşit çeşit kokularını sunmak için çok meşgul bahar mevsimi... Geçen sene ne yaşadıysa yaşadı, hepsini geride bıraktı ve var gücüyle yeni bir mevsime hazırlanıyor... İlk kez tomurcuklanıyor gibi, ilk kez renkleniyor, gibi ilk kez doğuyor gibi tatlı bir telaşta....

Sadece kendisi için de yapmıyor bunu... Biz insanlar için doğada yaşayan tüm canlılar için renkleriyle, sesleriyle, kokusuyla gayet şahane bir şekilde hazırlığını sürdürüyor... Bu güzellikleri yaşayabilelim diye de tüm canlılara emanet ediyor...

Peki ya insanlar... İnsanlara baktığınızda ne görüyorsunuz... İnsanı mutlu etmek için dünya bu kadar uğraşırken insanoğlu ne alemde... Galiba kendi halinde... Sadece kendini düşünen, sadece kendi hakeden, sadece kendi varolan, sadece 
kendi hükmeden olmak istiyor.... Ve çaktırmadan mutsuzluk oyununu oynuyor...

Aynı doğa gibi, ne varsa ve ne yaşadıysa geride bırakıp yeni yollar arayıp bulmalı insan... Çünkü mutsuz bir ruh, mikroptan daha çok öldürür...

İnsan, hiç bir şey bilmiyorsa doğadan ilham alabilir... Her sene yeniden kendini yaratan doğa, başına ne gelirse gelsin,  vakti geldiğinde yine yeniden doğar ve tüm dünyaya güzelliklerini sunmaya devam eder...

Sen onun çiçeklerini yol, ağacını kes, toprağını yok et, ne yaparsan yap vakti geldiğinde kendini yeniden var eder... Hem de insanoğluna rağmen... 

İnsanoğlu da küçük evren değil mi? İstersek biz de yapabiliriz. Yok ben işin kolay tarafını, zahmetsiz tarafını seçeyim  derseniz de ''başkasının   mutlu olması seni rahatsız ediyorsa asla mutlu olamazsın '' sözünü yüzyıllar öncesinden Seneca boşuna söylememiş dedirtirsin...

İşte bu çabayı sarfetmeyen, mutlu olmayan, olamayan insanlar çevrenizde var mı? Dönün bir bakın....

Hayat kısa... Kalben bile aynısını dedi..

Hayat kısa, memeler sarkıyor... Bu kadar üzüntü niye....

Şu kısacık ömrümüzde mutsuz insanlardan uzaklaşıp hayatın tadını çıkarmanın zamanı gelmedi mi? Haydi herkes külahını önüne koyup bu soruyu  kendine sorsun... Hayat kısa....Peki bu mutsuzluk niye....

Mutlu insanlarla olmak istiyorsan, önce kendin mutlu olacaksın. Kendi frekansın mutluluk frekansındaysa seninle birlikte çevrende herkes mutlu olmak için senin gibi çabalayacaktır. Mutluluk önce içinden, kendi içinden yeşerir. Tıpkı dünya gibi tıpkı doğa gibi... Önce sen kendin mutlu ol, sonra çevrene yay... İşleyiş böyledir.  Önce can sonra canan mutlu olursa herkes mutludur...

Sorunun kendisi de cevabı da biz insanoğlunda... Başka  yerlere bakmaya gerek yok... Uzağa da gitmeye gerek yok herkes içine baksın... Ben beceremem demeyin, doğadan ilham alın...

Mutsuz bir ruh, mikroptan daha çok öldürür demiş ya Steinbeck haksız sayılmaz yani....  Ruhunuza da bedeninize de iyi gelecek insanlarla dolsun çevreniz...  Üzmeyin ne kendinizi ne de başkasını.  Hayat kısa... Kalben ne demiş hatırlatmayayım yine...