Sabahın erken saatinde işe gitmek için kalkan baba, çocuğun da okula geç kaldığını fark ettiğinde, sabahtan başlamış oldu günün stresi.

Çocuğunun ikinci ders saati sınavı olması streslerini daha da arttırmaya yetmişti.

İşe yetişmeye çalışan baba, çocuğunu en azından ilk kalkan belediye otobüsüne yetiştirmeye çalışmaktan başka çaresi de yoktu.

Öyle de yaptı.

Atladı arabasına, bastı gaza, hiçbir sabah yapmadığını yaparak, trafikte bütün riskleri göze alarak çocuğunu o belediye otobüsüne yetiştirmeye çalıştı.

Otobüsün ilk durağına geldiğinde, otobüste hareket etti. O hızla manevra yaparak, ana yola çıkmak için duran otobüsün önünde durdu. Çocuğunu indirdi ve duran belediye otobüsünün Ray Ban gözlüklü şoförüne kapıyı açması ve sınava gidecek olan çocuğunu alması için yalvardı.

Ray Ban gözlüklerinin arkasına sığınan belediye sürücüsü, hiç oralı olmadı. Gördüğü baba ve çaresiz çocuğunu, görmemezlikten gelemedi ama eliyle, koluyla hareketler yaparak, ‘Boşuna uğraşmayın açmam kapılı. 5 metre gerideki durakta olmanız gerekiyor. Finali kaçırdınız’ dercesine işaretler yaptı.

Belediye otobüsünün kapısını açtırmaya başaramayan baba, çaresizlik içinde saatine baktı, sonra stres olan çocuğuna. Günlerdir hazırlandığı sınava geç kalmak tehlikesiyle karşı karşıyaydı. O da işine vaktinde gitmezse, işini kaybetme tehlikesiyle.

Çocuğunun çaresizliğini Ray Ban gözlüklü belediye şoförünün ellerine bırakmamaya karar verdi. Çocuğunun elinden tuttu ve geri arabaya bindirdi.

Aynı hızla bastı gaza, bir sonraki durağa doğru sürdü arabasını.

Bir sonraki durak dediğim sadece 500 metre ileride bulunan duraktı.

Oraya geldiğinde arabayı yolun kenarına çekti, çocuğunu indirdi. İki dakika önce ‘Açmam bu kapıyı’ diyen Ray Ban gözlüklü belediye sürücüsünün kullandığı otobüsün durağa yaklaşmasını bekledi.

Geldiğinde Ray Ban gözlüklerinin arkasına sığınan belediye şoförüne hiçbir şey söylememeyi tercih etti.

Onun bir belediye çalışanı değil, otobüsünde halkın hizmetine verilmiş bir otobüs olmadığını düşündü. Özel şoförlü, özel otobüse çocuğunu bindirdi.

İşine geç kalmamak için çocuğunun nereye oturduğuna veya ayakta nerede durduğuna dahi bakamadı.

Bastı gaza işine yetişmeye çalıştı.

Yol boyunca sosyal belediyeciliğin ne olduğunu düşündü. İnsanların çaresiz, yardıma ihtiyacı olduğunda Ray Ban gözlüklü belediye sürücüsüne denk gelmemeleri için dua etmesi gerektiğini düşündü.

Bir de Ray Ban gözlüklü sürücünün aynı şartlarda kalması, Ray Ban gözlüklü birileri tarafından dikkate alınmamasını diledi.