Kırmızı kalemle çiziyordum bileklerimi ,belki de acının rengini çizmistim...

Oysaki limon kokuyordu ellerim , Tanrının en kıymetli yaratisiydi , fikrimce...

Aklıma ne geldiyse yazıyordum yeni çağın not defterine...

Sıraya  koyuyordum ayrılıklarım

İlk önce uzaklara varıp gideyim diyorum

Ama yanımdan bir kekik kokusu geçiyor  ve

Kıyısı olmayan dizelerimin içinden   acemi aşklarımi çekip çıkarıyorum...

Deli ama dolu olmayan bir adam çıkiyor karşıma

Beynimizi kuşatiyor nehrin dalgalarina karşı söylediğimiz türküler...

Çok geçmeden,

Burnumuza  sert ayrılıkların kokusu geliyor

Acemi bir aşkın hüznü yokluyor ensemizi...

Aslında her aşk , insanı ,ayağı yanmış kedi gibi dolandirmiyor mu?

Her aşk , biraz gerçek özne biraz gizli özne değil midir?

Yüklemi de yürek çarpıntısı değil midir?

Hemi de öyle!

Biraz da  özlediklerimi sıraya koyuyorum...

Herkese birinciliği veriyorum

Hepsi hepsi birinci...

Ama sonra anlıyorum ki çok özlediklerim İlk önce beni terk edip gidenlermiş ...

...........
Bırak Seveyim Seni

Sıcak bir ekmeğin ucundan böler gibi

Ocakta pişen bir bardak sütü içer gibi

Memeye duran bir Bebek gibi

Bırak Seveyim Seni

Bir kitaba başlar gibi

Günebakan çiçekleri gibi

Bir ceylanin su içmeye inmesi gibi

Bir cumartesi annesinin umudu gibi

Bırak da Seveyim Seni..