Bu ülkenin esnafı zaten can çekişiyor. Kirasını ödeyemeyen, elektrik faturasını yetiştiremeyen, siftahsız dükkan kapatan binlerce küçük işletme hayatta kalma savaşı veriyor. Her gün birer birer kepenk kapanıyor, her sabah bir esnaf daha borç batağında uyanıyor. Hal böyleyken, belediyelerin derdi ne biliyor musunuz?
Sandalyeler!
Flamalar!
Masa kenarları!
İlçe belediyeleri, ekonomik krizle boğuşan küçük esnafın dükkanının önüne koyduğu üç sandalye, bir flama ya da güneşlik için adeta pusuya yatmış. Zabıtalar şov yaparcasına bu “büyük suçları” topluyor. Sanki esnaf kaldırım işgal etmiyor da devleti işgal ediyor!
Buradan açık açık soruyorum:
Siftah yapamayan esnafın üç kuruşluk gölgesine bile göz dikmek neyin kafasıdır?
Ekonominin belini kıran politikaların üstünü örtmek için küçük esnafı mı hedef seçtiniz? Sandalye toplamakla mı adalet sağlıyorsunuz, yoksa çaresizliğe zulüm mü ekliyorsunuz?
Bir belediye esnafa destek olmak yerine, elindeki son can simidini de alıyorsa, bu artık sadece vicdansızlık değildir.
Bu düpedüz zulümdür.
Vatandaşa gözdağı vererek, küçük işletmeleri bastırarak belediyecilik yapılmaz. Esnafın sırtında zaten vergi, fatura, kira yükü var. Bir de siz mi çökmeye çalışıyorsunuz?
Belediyeler şunu artık öğrenmek zorunda:
Masa değil, vicdan toplayın!
Sandalye değil, destek verin!
Küçük esnafı değil, yolsuzluğu, israfı denetleyin!
Bu halk kimin yanında olduğunu, kimin karşısında durduğunu çok iyi görüyor.
Ve günü geldiğinde, unutmaz.