Pazartesi sabahı… Yenifoça uyanıyor. Kuşlar cıvıldıyor, dalgalar kıyıya vuruyor ve su bidonları… Evet, yanlış okumadınız. Bu ilçede pazartesileri kuş sesinden önce damacana sesleri yankılanıyor. Çünkü burası artık “su turizminin” gözbebeği!
Sahilde yürüyüş mü? Unutun. Sabah sporu burada artık su sırasına girip pazar arabası sürmek. Yenifoça’da sabah ritüeli: Biri saat 06:00’da kalkar, öteki sırayı tutar, üçüncüsü kimin torbası öne geçti diye laf atar.
Bir taşra klasiği olan “su kesintisi” burada sanata dönüşmüş. Üstelik sadece kesilmiyor, özleniyor. Musluklardan bir damla su akınca “Mevlüt okutalım” diyenler var. Arıtma sistemi deseniz… Adı var kendi yok. Belediye deseniz, duyarsızlıkta su gibi akıyor maşallah.
Ama itiraf edelim: Su kuyrukları bir şey öğretti bize. Toplumsal dayanışmayı! Yan yana sıralanmış 50 pazar arabası ve bir o kadar insan, sabırla bekliyor. Ne için mi? Yaşamak için temel bir ihtiyaç: Su. Ama burası Türkiye. Burada suyu bulmak, belediye başkanına ulaşmaktan daha zor.
Ve evet, Yenifoça’nın meşhur pazartesi su kuyruğu artık bir gelenek. Kültürel miras gibi. Hatta UNESCO’ya bile önerilebilir: “Somut Olmayan Susuzluk Mirası” olarak!