Her yeni gün maalesef bir önceki günü aratıyor.
Aklım almıyor, insanoğluna yakıştıramıyorum son yaşanan ama bir türlü son olmayan tarifsiz olayları.
İnsanlığımız gün geçtikçe bozguna uğruyor.
Dirhem dirhem kaybediyoruz manevi değerlerimizi, vicdanımızı, inançlarımızı ve umutlarımızı.
Haberleri izlemekten korkar olduk. Sosyal medya hesaplarımızdan gündemi takip etmeye çekinir olduk. Gün geçmiyor ki kötü olaylar durulsun, insanlar birbirine zarar vermeden, bir diğeri başkasının canını yakmadan bir günümüz geçsin...
Yine yine facia, yine yine kabul dolu utanılası günlerden birini yaşıyoruz.
Adamın biri elinde pompalı tüfekle bir berberi basıyor ve dört kişiyi saatlerce rehin alıyor.
Herkese korkulu saatler yaşatıyor. Bir diğeri belinden kemeri çıkarıyor ve kız çocuğunu, arabasına zarar verdiği iddiasıyla dövüyor.
17 yaşında olan bir genç kız, sevgilisiyle bir okuyor ve arkadaşına iğrenç bir gün yaşatıyor.
Ben, yazarken utanıyorum detay vermeye...
Her geçen gün insan olmaktan utanacağımız olaylar yaşanıyor.
Ruh sağlığını kaybetmiş anneler, babalar, amcalar, dayılar, komşular var etrafımızda.
Kimi hiç acımadan bebeğini öldürüyor, kimi karısını doğruyor, kimi gözünü kırpmadan delirmiş bir şekilde her gördüğüne saldırıp çoluk çocuk, kız, kadın, kedi köpek demeden tecavüz ediyor.
Sizce bunun adı ne?
Bildiğiniz düpedüz Paçavralık! Karaktersizliğine ucuz hesaplarını katan ve kendilerine bir kurban seçerek tüm insanlığın ar damarını çatlatan insan görünümlü yabani hayvanla dolu şehirlerimiz, sokaklarımız, iş yerlerimiz, mahallemiz ve hatta artık maalesef evlerimiz...
Bizleri insan olmaktan çıkaran şuursuz insan topluluğu sardı dört bir yanımızı, inanılır gibi değil.
Başına böylesi talihsiz çirkin olayların geldiği aileleri düşündükçe öfkem dinmiyor daha da artıyor, bunları yaşatan adi insanlara.
Bir hayat düşünün ve o hayatın bundan sonra yaşanacak olduğu her an korku dolu!
Her an her yerden bir zarar gelecekmiş korkusuyla güvensiz nesiller yetişecek.
Sizleri bilmem ama ben utanıyorum insanlığımdan. Bunun ötesine geçilmeli ve fazlası yapılmalı. Öyle bir çözüm yolu olmalı ki insanlık aklanmalı layığıyla yaşatılmalı.
Sen ve senin gibi bir çok canlının hayatını can damarından kesen pislik adamlara söylüyorum.
Elbet bir gün geberip gideceksiniz
İşte o zaman dilerim beş kuruş etmez bedeninize sarılan beyaz kefen paçavra kadar değersiz olur arkanızdan okunacak sela.
İnsanlık nereye gidiyor?
Sorununu sormadan edemiyorum.
Bunun cevabı maalesef herkesin kendi vicdanında saklı. Vicdanımız kadar insanız, vicdanımız kadar insanca yaşıyoruz. Bu çok net!