Yeni şeyler yazmayı yeni şeyler söylemeyi ne kadar çok isterdim bu dar günlerde ama üzgünüm her şey aynı ; acılar, kayıplar , kayboluşlar  , tuhaflıklar,yitirişler  hız kesmeden devam ediyor ve yaşamı çoğu kere çekilmez hale getiriyor...

Öyle ki yaklaşık son bir yıldır  öyle enteresan  şeyler  yaşıyoruz ki neyin ne olduğunu da bazen  tam olarak da kestiremiyoruz... Dört yanımız kuşatılmış , dört yanımız puşt zulası ,en ilkten modern çağın yarattığı bir virüs , ezberleri yerle bir etti , yeni alışkanlıklar  , yeni yaşam düzenleri dayattı ,bunun yanı sıra çok başka şeyler de  yaşanıyor ,çok başka olan bir şey de kış ayındayız fakat mevsim hiç de kış gibi değil , bahardan kalma günler yaşanıyor birçok bölgede, bu da başka bir tuhaflık ,diğer taraftan  tuhaf gelmeyen durumlar da yaşanıyor mesela kadın  cinayetleri , mesela yoksulluğun belini büktüğü aileler , mesela  sanaldan alış veriş çılgınlığı,  mesela TV programlarında yozlaşan değer yargıları...

Mutsuzluk ,kendini bilmezlik , sapkınlık...

Cemal Süreya' nın , kötülüklerin büsbütün  egemen olduğu namussuz bir çağ bu biliyorsun , dediği yerdeyiz..

Kalplerin  kötülüklere sağır olduğu bir yerdeyiz.

Kalplerin taşlaştığı , merhametin üstünün örtüldüğü bir duraktayız..

Rezil bir çağın figüranlarıyız...

Freni patlamış bir otobüsteyiz.

Tuhaflıklar...

Tuhaflıklar...

Kanıksananlar...

Olmadığı kadar belirsizlikler...

Bir mucize...