Kelimeler tükeniyor senin karşında. Cümleler devrik, tümleçler bozuk, belirtisiz nesne gibiyim. Ne öznem belli ne de yüklemim. Yüreğimi bir açsan var ya ben bile kaldıramam. Yalnızlık Senfonisi gibiyim, çalıyorum dinleyenim yok. Sessizlik rıhtımındayım, sesimi duyan yok. Çok özledim, çok özledim ama derdime derman yok. Kanayan yüreğime senden başka merhem yok.

Sayılmakla geçseydi günler şu an bitmişti, vefasız yârim çoktan yanıma gelmişti. Birkaç gün gülmekle neler hal olabilir ki, yanardağ gibi olmuşum söndürenim yok ki. Her ayrılık bir gün bitermiş, bu ayrılıkta bitsin, gitsin, gelmesin, bir daha hiç gülmesin. Her aşkta bir gün bitermiş, bu aşkta bitsin, gitsin, gelmesin, isterse gebersin. Bir bozuk saattir yüreğim günde yirmi dört saat seni gösterir. Akrep ve yelkovanı sen olmuşsun kalbimin. Her bir saniye geçtikçe dolar gözlerim, parçalanır yüreğim. Kalem olmuşum satır satır seni yazıyorum kâğıtlara. Nakış nakış, ilmek ilmek seni dokuyorum yüreğimin yüreğine, hiç olmazsa öyle ısınıyor yüreğim, senin olmadığın her saniye senin hatıralarınla.

Destan oldum, anlatıldım senin yüzünden dilden dillere. Kaç roman çıkar, benim içimden sen ve aşk diye. Akordu bozuk teyp gibi sadece seni çalıyorum içimde. İçimde o kadar temizsin ki, seni kirletmek istemiyorum kendimle. Darağacının gölgesinde gölgeleniyor ruhum, her aşk şarkısı duyduğumda sustum, ağladım, durdum, gözlerim kör, dillerim lal bir şekilde kayboldum. Kayboldum ama bir türlü bulamadım kendimi, nereye gittiğimi. Gökkuşağı gibi dünyamda rengârenksin, elma şekerimdeki tat, şekerli pamuğumdaki haz gibisin. Öyle kolay değil ki içimde yokken seni anlatmak, cevapsız sorularla baş başa yalnız kalmak, derdimin içinde saklanmış dermanı sende aramak, uzaktan sadece varlığında yok olmak.