CHP İzmir örgütü uzun zamandır böylesine hareketli bir kongre süreci yaşamamıştı.

Sahada emek veren, örgütü bilen, genç bir isim olarak öne çıkan Buca İlçe Başkanı Çağdaş Kaya, bu sürecin en güçlü il başkan adayıydı.

Ancak yaşananlar, siyasetin perde arkasında hangi güç dengelerinin döndüğünü bir kez daha gözler önüne serdi.

Çağdaş Kaya, aylar önce açık açık demişti:

“Şenol Aslanoğlu aday olursa, ben olmam.”

Bu net çıkış, tabanda bir güven duygusu oluşturmuştu. Çünkü örgüt artık samimiyet arıyordu, ilkeli duruş görmek istiyordu.

Ancak süreç ilerledikçe tablo değişti.

Kaya, tutuklu bulunan mevcut İl Başkanı Aslanoğlu’nun yeniden aday gösterileceği kesinleşince, “Ben adayım” dedi.

Bu açıklama, CHP’li üyelerde adeta bir umut dalgası yarattı.

Kongre öncesi günlerde yüzlerce partili, İl Başkanlığı binasında toplandı.

Sloganlar atıldı:

“Çağdaş Kaya İl Başkanı!”

“Örgüt kararını verdi!”

Partililer, örgüt iradesinin yeniden canlanacağına inandı.

Ancak kongreden sadece birkaç saat önce, bir telefon her şeyi değiştirdi.

İddialara göre, Çağdaş Kaya CHP Genel Başkanı Özgür Özel’le 20 dakikalık bir telefon görüşmesi yaptı.

Ve o görüşmenin ardından ani bir kararla adaylıktan çekildi.

Ne bir basın toplantısı, ne de kamuoyuna açık bir açıklama…

Sadece sessizlik!

Bu sessizlik, siyasetin en gürültülü sesinden bile daha fazla yankı yaptı.

Çünkü herkes aynı soruyu sordu:

“Ne oldu Sayın Kaya?”

Örgüt size güvendi, taban arkanızda durdu, partililer sizi omuzlamak için il binasına koştu.

Ama siz, bir telefonun ardından hepsine sırt çevirdiniz.

Eğer bu karar bir “parti disiplini” gereği alındıysa, bunu çıkıp açıkça söylemeliydiniz.

Eğer bir baskı, bir telkin, bir siyasi pazarlık varsa; bunu da açıklamalıydınız.

Çünkü şeffaf olmayan her adım, siyasetin karanlık koridorlarında kaybolur.

Çağdaş Kaya bugün sadece bir adaylıktan çekilmedi; aynı zamanda örgüt tabanında yeşeren güveni, umudu ve inancı da zedeledi.

Bir telefonla vazgeçilen bir dava, bir daha kolay kolay toparlanmaz.

CHP’nin bugünkü en büyük ihtiyacı “lider” değil, “dürüstlük”tür.

Ve bazen siyaset, kazanmak değil, dik durabilmektir.