Balçova’da bir sessizlik var…

Ne rüzgârın sesi, ne de dalganın uğultusu.

Bu sessizlik, bir belediyenin sessizliği.

Bu sessizlik, bir başkanın tercihi.

İnciraltı’nda yasak yapıların yükseldiği, betonun her geçen gün doğayı biraz daha boğduğu bir dönemde, en çok konuşması gereken kişi susuyor:

Balçova Belediye Başkanı Onur Yiğit.

Evet, İnciraltı Balçova Belediyesi’nin sınırları içinde.

Ama son günlerde olan bitene bakınca, sanki o bölgeye hiç belediye uğramamış gibi.

Ne bir açıklama, ne bir denetim, ne de bir duruş.

İzmir siyasetinde Balçova, sıradan bir ilçe değildir.

Parti vitrinidir, belediyecilik ölçüsüdür, CHP’nin kentteki yüzüdür.

Ve bugün o vitrinde bir yönetim krizi, bir sessizlik siyaseti yaşanıyor.

İnciraltı’ndaki ruhsatsız yapılaşma sadece imar meselesi değildir; o, aynı zamanda belediyenin denetim refleksinin çöküşüdür.

Hukukun, idarenin ve sorumluluğun birlikte sustuğu bir tabloyla karşı karşıyayız.

Onur Yiğit’in sessizliği, artık kişisel değil, kurumsaldır.

Bu sessizlik, “ben görmüyorum” demenin değil, “ben karışmıyorum” demenin sessizliğidir.

Ve bu noktada sessizlik, tarafsızlık değil; taraf olmaktır.

CHP’li belediyeler yıllardır “hukukun üstünlüğü” vurgusu yaparken, kendi sınırları içinde hukuksuzluk filizleniyorsa, bu sadece bir yönetim zaafı değil, bir inandırıcılık sorunudur.

Vatandaş yargıya koşuyor, çevreci uyarıyor, basın soruyor, ama Balçova Belediyesi hâlâ susuyor.

Bu suskunluk artık bir yönetim stratejisi değil, bir siyasi tercih haline geldi.

Ve bu tercih, Balçova’nın geleceğini değil, sessizliğini büyütüyor.

Bugün İnciraltı’nda yükselen her beton, sadece doğayı değil, yerel yönetim anlayışını da gömüyor.

Herkes konuşuyor, biz yazıyoruz.

Ama Başkan Yiğit hâlâ susuyor.

Ve bu sessizlik artık idari değil, siyasi bir sessizliktir.