Ben hep kendimi öldürdüm , ruhumu kuşatan  kederlerinle..
Sustum,
İncindim,
Örselendim..

Göremedim çiçeklerin filiz verdiğini
Sevemedim bir çocuğun çığlığını
Çünkü
İki yakami bir araya getiremedim  , yüzün hep eksik kaldı , yüzünü aradım.
Yokluğunun çetelesini tutmak  da kanadı kırık kuşlara kalmıştı,
Ey sevgili.
Çünkü sen bir sahil kasabasında martılarla düşlerdeyken  yasak bir aşkın vebalini bırakıp  gitmiştin..
Ben hep kendimi öldürdüm
Biliyor musun?
Masallar kadar masum yüreğimi
Terk edilmiş aynaların yorgun çivilerine asıyordum.
Soğuk mevsimlerdeydi gelişin ve ben yaprakların toplanıp gitmesini seviyordum,
Rüzgâr avuçlarıma doluyordu ve ben sana üşüyordum
Soluğum tütün kokarken ,son sigarada senin gelişini bekliyordum..
Ey sevgili ..
Ne çok öldürdüm kendimi
Duyuyor musun?