Umudum ölüm döşeğinde,

Son nefesimi vermeden öleceğim

Kayıp hayallerim.

Ve yenik düştü dileklerim

Tenha bir karanlıkta kayboldu

körpe gençliğim

Matem havasında , yarınıma ışık

diye beslediğim bağrı yanık hislerim

İçimde kıvranan tüm acılara

perde tutuyor bu direnişim

Oysa bu sessizliğim ki en büyük yenilişim

Bir köşe başında hırpalandı

Gençliğim

Yakın , gayrı gökyüzüne dahi

küseceğim

Kalabalıklarda bir garip

Yüreğim,

ki ben kendimle helalleşemedim

Bir kırlangıcın kanadına takılıp

göçtü gençliğim

Özlemin kavurucu etkisinde

eriyeceğim

Hüzünle uyanacak ışığı yitik

güneşim

Ben ki hep garip

Mehtabı bilmeden karanlığa

gömüldü gençliğim