Gece yarısını geçerken yeni bir güne de girildi..

Şehir ölü sessizliğinde..

Apartmanlarin ,kaldırımların , caddelerin üstünde  gecenin gözleri geziyor..

Evlere tutsak kaldığımız bugünlerde , yaşam bazıları için de balkonda geçiyor..

Bir kuş  sesi şehrin sessizliğini bozuyor ..

Herkesin sesi içine kaçtı...

Doğa , kendi ile baş başa kaldı , dinlemeye aldı kendini..

Yorgunlukları bitmeyen yaşamın belki mola zamanı gelmişti ..

İnsanların kendine yolculuk yapması için bir işaret..O denli yansılamalar ,üzünç durumlar yaşandı ki ..

Yok edilen hayatlar , hayaller ..

Pervasız ve hoyratça bir anlayış üzerinden yürüyen ilişkiler ..

Kopuk sevgi bağları..

Paylaşımın sümen altı edildiği bencillikler..

Aynaya bakma vakti..

Belki bu şekilde değil de başka türlü kendimize yolculuk yapsaydık ama olmadı...

Sıkıntılı ve kayıplı günleri yaşamın bize sunduğu mola gibi düşünüp kendimizi izole ederek düşünce ve duygu dünyamızı şöyle bir elden geçirmenin zamanı...

Normal yaşama döndüğümüzde birçok şeyin kanımca insanı ilişkilerin daha bir farklı virajda olacağını göreceğiz...

Tekrar şehirlerin çocuk sesleri dolduğu günler umuduyla...

Sağlıkla...