Hayaller hayatlara sığmıyor yıldızım. Onun için sen hayalî bir karaktersin. Olmayan birisin, sanki gerçek değilsin. Sankisi yok bu işin, sen gerçekten yoksun.

Hani hep bahsettiğim, uğruna ne acılar çektiğim, anlata anlata bitiremediğim, yerlere göklere sığdıramadığım hatta Yıldız’lar da âşık olur diye kitap yazdığım biri aslında yok. Yani nasıl söyleyeyim Öyle Biri Yok aslında. Tamamen hayali bir karakter canlandırdım içimde, kendimi ona âşıkmışım gibi gösterdim, anlattım sizlere. Yani benim kalbim bomboş, hiç kimseye âşık falan olmadım, çok sevmedim.

O uyuyamıyorumlar, o ölüyorumlar, o yemek yiyemiyorumlar falan aşktan değil. Uyumayı sevmediğim için uyumam. Ölmek için yaşamak gerek, yemek de oldum olası az yerim, bu sebepten ötürü değil.

Ben hep olmayan aşkı, hiç var olmamış maşuku anlattım sizlere. Biraz duygu katmış olabilirim, bu yaşadığımdan değil. Bunun çilesi böyle anlatılır. Yıllardır aşka dair bütün kitaplarda aynı şeyleri okuyup vay be ne acı çekmiş de yazmış, neler yaşamış da hala ben gibi gülüyor dedik, aslında hepsi aynı cümleleri anlattı, ayni sözleri söyledi, biz acı sözlere aç olduğumuz için hep beğendik, çok sevdik ve abarttık. Sonra dayanamadık, ağladık, dağlandık hep birbirine benzeyen veya aynı sayılabilen tüm sözlere.

Ben hep olmayan bir aşka âşık oldum. Hep hayallerimdeki insanla yürüdüm yalnız adım attığım her yere, Hep hayallerle uçurma uçurduk bizim köyün kum tümseğinin üstünde, Beraber kahvaltılar yaptık tek katlı evimizin üçüncü katındaki terasında, Sabahlara kadar yıldız abla dinledik seninle, sivrisineklerden oturamadığımız balkonumuzun en dertli köşesinde, Hallerde yaşadık seninle, olmayan bir güzellikle. Onun için hayaller hayatlara sığmıyor yıldızım. Sürekli yıldız dediğime bakmayın o yıldız benim.

Kısacası ben kimseye âşık falan değilim. Aşkın varlığını da bilmem. Ablamın da dediği gibi ben aşkın yokluğunu yazıyorum, bide varlığını yazsam kimse kalmaz...