Dünya İşçi ve Emekçi Bayramı..
Hikâyesini yani ortaya nasıl çıktığını ezber ettiğimiz bugün, bütün emekçilere kutlu olsun...
Ne var ki diğer özel günler gibi  günlük yaşam içinde unutulan değerler bugünde de sloganlaşıyor ve bir güne sığdırılmaya çalışılıyor..
Boy boy fotoğraflar , söylemler ..
İnandırıcılığı , samimiyeti sorgulamak ...
Emek , grev, sendika,alınteri, adalet, özgürlük..
Maden işçileri, yol işçileri, fabrika işçileri,tarla işçileri...
Koşulları farklı ,zor ve bir o kadar da adaletsiz..
Elbette koşullarının iyileştirilmesi birtakım kurum ve sivil kurum örgütlerinin hükmü altındadır..
İvedilikle yapılması gereken iyileştirmeler..
Pratiğini görmesi lüzumlu  düzenlemeler !!
Diğer taraftan bir başka gerçeğimiz  çocuk işçiler..
Bu ülkenin başka bir realitesi...
Çalışmak zorunda kalan küçük çocuklar..
Çocuk parklarında oynaması gereken çocuklar  ya sanayide ya da fabrikada eli balon , pamuk şekeri değil de ya İngiliz anahtarı tutuyor ya da kolunu makineye kaptırıyor...
Bu çocuklar üzerinden emek hırsızlığı ...
Bedeninin ve duygularının hırsızlığı ..
Her 23 Nisan gelince bütün çocuklar için diye başlayan cümleler canımı sıkar çünkü bütün çocuklar bu ülkede bu bayramı kutlamıyor...
Çocuk işçiler ,maden işçileri , fabrika işçileri ,yol işçileri...
Emek kutsaldır , karşılığı yoktur..
Her alanda yaşamın kutsallığına yakışır bir dünya ..
Sömürünün ve adaletsizliğin tarihin tozlu sayfalarında bir sözcükten ibaret olduğu günleri görmek umuduyla...
Dirençle umutla sevdayla...