Uyandık çok şükür 2021'in ilk sabahına.

Güneş değdi yüzüme ve bu tanışma, bir demlik çayın eşliğinde devam etti. Her birinin farklı hikâyesi olan bu insanlar, aynı çatı altında toplanmıştı. İşin enteresan tarafı, hikâyelerine yeni bir boyut katılıyordu şu dakikada. Onlar bunlardan habersiz, muhabbetin demli tarafında, demli bir bardak çayın, dili buruşturan tadı ile birbirlerini tanımaya çalışıyorlardı.
İnsanların kaderleri, kendi çabalarına bağlı kılınmıştı. Ve insanlar, kendi kaderlerini kendileri seçiyordu. Karşılarına her an birçok seçenek çıkıyordu. Ve insanlar verdikleri kararlarla kendilerinin açtıkları kapıdan, kendilerinin çizdiği yolda ilerliyorlardı.

Bu kapının ve bu yolun içinde, şer ve hayır vardı.

Nefs ve rûh karşı karşıya geliyordu.

Açılan kapı ve yürünen yol ne olursa olsun, eninde sonunda, hepsi aynı sona çıkıyordu.
Ve ölüm, salisesi bile şaşmayan bir saatti.

Orada mizanı şaşmayan çetele, günah ve sevabı ayırıyordu. 

İnsanın, cennet ve cehennem hesabına, sevap ve günahları, ayrı ayrı yazıyordu.

Aslında sınav çok kolaydı.

Çünkü kitaba bakmak, serbestti.

Alak Suresi: “İkra (Oku).”