Geçmiş zaman olur ki, kararlarımızı uzun uzun zamana yayarak aldığımız…

Dünya elinde sopasıyla başımızda beklemiyorken. Hayat insanları bu denli pres püre yapmıyorken…

Acelemiz yoktu hiçbir şeye…

NE OLDU BİZE ?

İtiraf edelim mi ?

KORKTUK, ama en çok yalnızlıktan…

Ay da bir kez aradığı ailesinin evine dönenler, eski sevgiliyi merak edenler, hiç olmadığı kadar aşık olanlar, elindekilerin değerini anlayanlar, yalnızlık korkusunun bir an da dize getirdiği insanoğlu. 

 Ne yana baksam bir nikah, üstelik yarısından çoğu bir ay da aşık olunmuş evlenme kararı alınmış birliktelikler. 

Sene başı, 2020 yılında yapılacaklar listesinde,

 Afrika kıtasını görmek yazanlar, gönderdikleri bir davetiye de EVLENİYORUZ yazıyor..

Şaşırınca da hiç büyük konuşma hayat bu diyorlar… 

Susuyorum .

Altın …

 Ya da altın bey / hanım mı demeliyim bilemiyorum …

Saygı da kusur etmeden şöyle bir dokunup geçecek olursak,

 düğünlerde ki takı merasimlerin de kendileri neredeyse görünmüyor bile… 

Yani gelen takılarla ….. ….. yaparız gibi planlarda şimdilik hayaller kapsamına alındı.

Bunlara ek olarak astrolojinin hiç susmayan geveze dilleri.

Mars Neptün kare açıda acele edin.

 Merkür geri gidiyor aman bir şey yapmayın bekleyin…

Venüs teraziye geçti hadi evlenin…

Ay koç burcunda hadi boşanın…

Dolunay akrepte dikkat edin…

İmdaaaaaattttt ……

Sakin olun beyler bayanlar…

Çok şey söylenip, çok az şeyin doğru olduğu zamanlardan geçiyoruz…

Ve hepimiz aynıyız… 

Çünkü hepimiz dünyanın bu son güncel versiyonuna eşit mesafede yabancıyız. 

Hep birlikte izliyor, duyuyoruz. 

Üzüm gibi eziliyor, çay gibi demleniyoruz… 

Hepimiz bu yer küre de tecrübesiz çocuklarız, büyüyoruz. 

Ve ben inanıyorum ki çocukların duaları kabul olur… 

Başlangıçlar elimizde olmasa da…

Sonlar muhakkak ki insanın çabasında gizlidir.