'' Kaderini sev belki seninki en iyisidir'' der Nietzsche bir hikayesinde... Aslında hepimiz kaderimizden, şansızlığımızdan yakınıp dururuz... Sanki tek bizde yaşanırmış gibi, başkalarının yaşantılarına gıpta ederiz... Halbuki bilemeyiz ki... Dışı seni, içi beni yakar misali... Herkesin bir hikayesi, herkesin bir kaderi, bir yaşanmışlığı var... Kader kelimesini pek çoğumuz sevmeyiz, içinde hüznü, umutsuzluğu, barındırır gibi gelir... Belki de böyle düşündüğümüz için hep aksilikler bizlerle olur. Aslında evren kendi iç sesinin bir yansımasıdır insanoğlu için... Neyi ve kimi çağırırsan hep gelmez mi... Yazımı bir hikaye ile bağlamak istiyorum...
 
  '' Yörenin birinde sırt sırta yaşayan ikizler varmış... Bu ikizlerden biri çok mülayim bir diğeri de çok aksiymiş... Biri kaderine hep şükreden diğeri de isyan edermiş... İkizler sır sırta yapışık olduğu için kimin yönüne gidilirse o diğerini sırtında taşımak zorunda kalıyormuş... Bir gün bu ikizler bir dere kenarında dinlenirken; biri yakınıp diğeri şükrediyormuş yine her zaman ki gibi... Yanlarına bir yaşlı dede gelmiş... Şükredeni görünce hayranlıkla izlemiş... Diğeri de sürekli isyan ediyormuş, yaşlı dede yanına gelip, (- isyan etme bak; ikizin kaderine şükrediyor sen de onun gibi olsana demiş... İsyankar ikiz büyük bir isyanla sen benim ne çektiğimi bilemezsin sürekli biriyle yapışık olmanın, sırtında taşımanın ne demek olduğunu bilemezsin demiş... Yaşlı dede yine de '' ŞÜKRET'' demiş ve yanlarından) ayrılmış... O gecenin sabahında asi olan ikiz uyanmış ve bakmış ki ikizi ölmüş... Yapışık oldukları için ayırıp mezara koyamamışlar... Artık sürekli onu sırtında taşıyarak yaşamaya başlamış, bir süre sonra cesedi kokmaya, ağırlaşmaya başlamış... O zaman ellerini kaldırıp (- Allah'ım beterinde beteri varmış!...) demiş...''
                   
  Kader her zaman herkese eşit davranmaya bilir?  Ya da her zaman her şey istediğimiz gibi gitmeye bilir... Belki çok istediğimiz bir şeyin olmaması daha güzel bir şeyin bizi beklediği içindir... Ben kaderimi seviyorum... Herşeye rağmen... Belki de birileri benim kaderime gıpta ediyordur...