Sakla demiştim ya sana, ellerimin ellerinin üzerine bıraktığı her izi,
Başka eller ellerinden çekip alsın demedim ki a kalbimin ikizi...

Her insan giderken iyi hatırlanmak, güzel anılmak ister gittiği yerden ve gittiğinden.
Bir izim kalsın ister en güzelinden, en sevdiğinin en güzel düşüncelerinde.
Ama kimse kimseyi güzel hatırlamak derdinde değil, herkeste bir nispet, bir kin bir öfke.
Oysa en yalnız kaldığında, kimsesiz ve sessiz gecelerden birinde anlayacaksın... 
İşte tamda o anda, o en çok seveni nasıl içinde acımazsızca öldürdüğünü düşünüp, göreceksin sende bıraktığın izleri...
Ama heyhat zaman geçmiş, giden gitmiş olacak. Senin önünde onsuz, onun önünde sensiz yıllar, sonsuz olduğunu sanacaksınız ömrü, ve kavuşturamayacaksınız artık isteseniz de birbirinizi...
Ömer Köroğlu