Çocuk dünyaya getirmek bir zorunluluk değil, sorumluluktur.

Eğer bir çocuğu dünyaya getirme kararı alıyorsanız onun bir ömür boyu hayatınız da olacağını unutmamalısınız.
Dolayısıyla çocuğun gelişim süreci için de sizler farkındasınız ya da değilsiniz  çocuğu bütünleyen anlarını kaçırmamak çok önemli kişiliği oturma sürecinde..

Çocuğun çok ağlaması huzursuz olması hareketli olması sadece o anı kurtarmak için eline bir şeyler tıkıştırmanız başlı başına bir hatadır çünkü bir çocuk çığlık atıyorsa mutlaka onu huzursuz eden bir durum olduğunu bilmek ve  üstün de durup gözlem yapıp sorunun kaynağını öğrenmeniz gereken nokta da sizin  bir telefon ya da bir tablet çözümü aramanız büyük hata.

Yarın ve öbür günkü zamanlar da bu davranışınız çocuğa olumsuz olarak yansıyacaktır canı her sıkıldığın da sorunu çözmeyip o kıymetli anlarını sizlerin çocuk yaşta edindirdiğiniz bilgisayar telefon tablet alışkanlığını ilerleyen zamanda da çare olarak görecektir. ‘’ geçici mutluluk’’

Ve ebeveynler çocuğun gelişim sürecin de  serbest zamanlarını sahada yaratıcı yönlerini aramakla geçirecekleri yerde  statik tek bir noktaya kitlenmiş olarak görmelerinden son derece rahatsız olmaktalar.

Oysa bu alışkanlığı  siz verdiniz çocuğunuza.. İlerleyen zaman da HAYIR demeniz, çocuğum bak; çok vakit kaybediyorsun bilgisayar başın da derslerden geri kalıyorsun söylemi hava da kalacağı anlamını taşır  ve de bu mantığı anlamsını beklemek karşılıklı saygıyı dejenere etmekten öteye geçmeyecektir.. Sıfır yedi yaş karakterin geliştiği yaştır.

Çocuklar kendi karakteriyle doğar önceki yazılarım da ifade etmiştim fakat destekleyici unsurları da gözden kaçırmamak adına karakteri iyi yönde ya da kötü yönde de besleyebiliriz. Hangi yöne evrilmesini istiyorsanız o yönde çalışmalar yaparak yol haritası oluşturulmalı…

Çocuklar minik gözlem kuleleri gibidir çevresini iyi tarar kendine en yakın olanı rol model edinir yani siz ebeveynler alışkanlıkları edindirirken kendi alışkanlıklarınıza da dikkat etmelisiniz en iyi terbiye davranışsal olandır, sözlü anlatım değil.

‘’Ve en önem verdiğim konuya değinmeden geçemeyeceğim. Serbest zamanlarda çocuğun mıknatıs gibi bilgisayar oyunlarına yapışması üstüne yarattığı tehlikeleri de göz önün de bulundurmamız gerekmekte çocuğumuz o alanlar da çok başıboş, kimlerle ilişkilendiğini kimlerle konuştuğunu  kontrol etmek çok güç türlü tehlikeye açık bir alan.
Bizler çocuklara vizyon oluştururken bunlardan ötürü sanat spor mutlaka hayatların da olsun diyoruz. Çocuk yorulmadan büyüyemez enerjisini atması gerek…

Sanal oyunların başına geçip vakit kaybetmeyecek şekil de ruhunu beslememiz fiziğini yormamız aynı zaman da farklı alışkanlıklar oluşturmamız için gayret etmemiz gerekiyor.’’

Daha çok alışkanlıklar konusu tüm meselemiz olmalı, hayatın getirdiği tehlikeleri şüphesiz her bilinç farkın da, önemli olan bunlarla başa çıkmayı öğrenme meselesi doğruları ve yanlışları ayırt edebilen yaşam biçimimize göre alışkanlıklarını edindirerek daha bilinçli daha farkında sosyal varlıklar olabilme konusun da ebeveyn olarak katkı sağlayabilirsiniz.